7 . dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej m. Pustelnik ( Jednostka Wojskowa 1037 )

 
płk rez. mgr inż. Zbigniew Przęzak
Braniewo, 28 marca 2012 r.
Ostatnia aktualizacja danych: 16.03.2012 r.

7. dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej
m. Pustelnik

( Jednostka Wojskowa 1037 )

 

SPIS TREŚCI

1. Historia 7. dywizjonu rakietowego Obrony Powietrznej.

2. Dokumenty i fotografie.

---

1. Historia 7. dywizjonu rakietowego Obrony Powietrznej. Rozkazem Nr 005/Oper. z dnia 28.01.1961 Minister Obrony Narodowej nakazał przyspieszyć przezbrajania jednostek artylerii OPL OK w sprzęt rakietowy o dwa lata, tak aby do końca 1963 r. zakończyć przeszkolenie, przyjęcie sprzętu i organizację obrony obiektów Warszawy, Śląska, Poznania i Gdyni.
Na podstawie Zarządzeniem Szefa Stabu Generalnego nr 0012/Org. z 09.02.1962 r. dowódca 1. Korpusu rozkazem Nr 0030/Org. z dnia 26.03.1962r., rozformował 86 łużycki pułk artylerii przeciwlotniczej i sformował kolejne cztery dywizjony rakietowe i jeden dywizjon techniczny 9. DA OPK: Jednym z tych dywizjonów był 7. dywizjon ogniowy OK m. Pustelnik - JW 1037.
Pierwszym dowódcą dywizjonu został kpt. Józef Sypuła. Pozostałe dywizjony z tej grupy to: 6. do m. Chrcynno k. Nasielska, 8. do m. Lesznowola k. Grójca, 9. do m. Teresin k. Sochaczewa i 10. dywizjon techniczny m. Struga k. Marek.
Kadra z rozformowanego 86. pa OPL uczestniczy w CSS AiR w kursie szkolenia kadry i żołnierzy służby zasadniczej na SA–75 Dzwina (SA-2 Guideline). Kurs rozpoczyna się 10.05.1962r, kończy w dniu 20.10.1962r.

Miejsce 7. do OPK m. Pustelnik w ugrupowaniu bojowym 9.DA OPK - rok 1962.
Współrzędne geograficzne SD i SNR: 52°16’22.29”N 21°25’39.36”E.

W 1963 roku dywizjon wykonał pierwsze strzelania bojowe do tarczy powietrznej ŁA-17MM na poligonie w Aszułuku. W strzelaniu brały udział także 6., 8., 9 do i 10. dywizjon techniczny. Wszystkie dywizjony uzyskały ocenę dobra.
Do pełnienia dyżurów bojowych dywizjon przystąpił 18 stycznia 1963 roku.
Do połowy 1964 roku, 6., 7., 8., i 9. dr OP zostały przezbrajane na PZR S–75M Wołchow. Kadra została przeszkolona na nowy zestaw rakietowy w CSS AiR w okresie 6.04 – 30.05.1964 r. W grudniu 1964 roku przekazano PZR SA–75 “Dwina” do dywizjonów 79. spr OP w Poznaniu
W 1967r. na uzbrojenie dywizjonu wprowadzono dodatkowo baterie 37. mm armat przeciwlotniczych i przeciwlotnicze karabiny maszynowe PKM-2. Zapewniały one osłonę przeciwlotniczą przed atakami środków napadu powietrznego z małych i bardzo małych wysokości.
Kolejne strzelania na poligonie w Aszułuku odbyły się w latach 1966, 1975, 1979 i 1986 na ocenę bardzo dobrą. W 1986 roku po raz pierwszy 2. i 7. do wykonywał strzelanie do dwóch wchodzących w krótkim odstępie czasu w strefę ognia tarcz powietrznych RM-217.
W latach 1970 - 1985, PZR S-75M systematycznie był modernizowany. Między innymi, w teleoptyczny kanał naprowadzania rakiet KARAT-2 zmodernizowano zestawy 5., 7. i 9. dr OP.
W 1998 roku dywizjon z powodzeniem wykonał zadania podczas ćwiczeń KARAT-98 na poligonie w Ustce.
W 2000 roku dywizjon zmienił swoje miejsce dyslokacji z m. Pustelnik na m. Struga i w 2002 roku na m. Książenice.
W 2001 roku dywizjon został przezbrojony na mobilny zmodernizowany zestaw S-125 Newa-SC i odbył z powodzeniem strzelanie kwalifikacyjne zmodernizowanego zestawu.
Decyzją nr 36/MON z dnia 5 lutego 2009, Minister Obrony Narodowej ustanowił odznakę pamiątkową 7. dr OP.
W ramach restukturyzacji Sił Zbrojnych RP, z dniem 31.12.2011 r., 7. dywizjon rakietowy OP został rozformowany.
Dowódcy dywizjonu:

– kpt. Józef Sypuła	od 1962 do 1964;
– mjr Sylwester Łyczak	od 1964 do 1970;
– mjr Franciszek Bagiński	od 1970 do 1980;
– ppłk Jan Niedbalski	od 1980 do 1987;
– mjr Jerzy Lewczuk	od 1987 do 1994;
– mjr Roman Krzowski	od 1994 do 1996;
– ppłk Jan Grobelski	od 1996 do 2002;
– ppłk Jacek Bednarek	od 2002 do 2004;
– ppłk Andrzej Polański	od 2004 do 2006;
– ppłk Sławomir Kocięcki	od 2006 do 2009;
– ppłk Tadeusz Karkocha	od 2009 do 2011.

[ Do spisu treści ]

2. Dokumenty i fotografie. Obiekty 7. dywizjonu rakietowego OP w obiektywie Przemysława Boguszewskiego, specjalisty ds. budownictwa wojskowego, varsavianisty. Zajmuje się historią i architekturą Warszawy i Mazowsza w XIX-XX wieku, historią fortyfikacji i zespołów koszarowych, a także dziejami armii rosyjskiej w XIX i 1 połowie XX wieku. Autor licznych opracowań i publikacji, poświęconych głównie historii budownictwa wojskowego:^[1]

Obiekty koszarowe 7. dr OP m. Pustelnik - 2011 rok.

Schron SD i SNR w 7. dr OP m. Pustelnik - rok 2011.

Jedno z pomieszczeń w schronie SNR w 7. do OK m. Pustelnik - rok 2011.

Magazyn rakiet w 7. do OK m. Pustelnik - rok 2011.

Obiekty koszarowe w 7. do OK m. Pustelnik - rok 2011.

Fragment ogrodzenia strefy ogniowej 7. do OK m. Pustelnik. - rok 2011. Ogrodzenie podłączone było do panelu sygnalizującego sektorowo o przerwach lub zwarciach w obwodach ogrodzenia.

Posterunek wartowniczy przy strefie ogniowej w 7. do OK m. Pustelnik - rok 2011. Podstawa posterunku jest wykonana z tary nr 1 (opakowanie fabryczne 2-go stopnia rakiety).